کتاب زن را میان این غزلم حبس کرده اند ...
این روزها که حامله ی سوگواریم دل تنگم از کنار تو بودن فراری ام تنها پرندگان قفس درک می کنند کنج قفس نشسته چرا چون قناری ام حرف از غزل نزن که زنی زجر می کشد در انزوای خلوت پرهیزکاری ام…
…
هنوز بررسیای ثبت نشده است.