کتاب فقط دو دیوید بکهام وجود دارد اثر جان اوفارل انتشارات سبزان

جان اوفارل چهار رمان پرفروش منتشر کرده است، دو کتاب کمیک تاریخی، یک زندگی‌نامه‌ی سیاسی و سه مجموعه ی...

جان اوفارل چهار رمان پرفروش منتشر کرده است، دو کتاب کمیک تاریخی، یک زندگی‌نامه‌ی سیاسی و سه مجموعه یادداشت‌های محبوبش در روزنامه‌ی گاردین.
کتاب‌هایش به حدود بیست‌وپنج زبان گوناگون ترجمه و برای ساخت فیلم و نمایش‌های رادیویی و فیلم‌های تلویزیونی اقتباس شده است. پیش از رمان‌نویسی، او برای برنامه‌های تلویزیونی هم‌چون تصویر عینی و آیا خبری برایت دارم؟ می‌نوشت. او در سال‌های اخیر نمایش‌نامه‌هایی موزیکال برای اجرا در برادوی نوشته است.
او که از هواداران قدیمی باشگاه فوتبال فولام است و تمام بلیت‌های فصل را هم خریداری می‌کند، بازی‌های این تیم را از سطح پایین‌ترین لیگ‌ها تا لیگ اروپا دنبال کرده و جداً قصد دارد دوباره تا پایین‌ترین سطح مسابقات دنبال کند!
…سوزان مرا به‌خاطر یک هوادار تیم ام‌کی دانز ترک کرد. من طرف‌دار ای‌اف‌سی ویمبلدون هستم. اگر نمی‌توانید میزانِ دردناکیِ این جدایی را درک کنید، این خاطرات را رها کنید و سراغ خواندن چیز دیگری بروید. حالا دوست‌پسر جدیدش پسرم را برای تماشای بازی‌های ام‌کی دانز می‌برد. آخر هفته‌ها او را برای تماشای بازی‌های ای‌اف‌سی می‌برم. در دهه‌های بعد می‌ترسم این تناقض جدی در هواداری، کارش را به روان‌پزشکی چیزی بکشاند.
بااین‌حال باید اعتراف کنم که سوزان اولین کسی نبود که رابطه‌ای عاشقانه برقرار و خیانت کرد. بسیار پیش از اولین دیدارمان، من رابطه‌ی احساسیِ تمام‌عیاری با فوتبال برقرار کرده بودم. معشوقه‌ی بدکاره‌ی من فوتبال بود و این بی‌وفای فراموش‌کار وعده‌ی هیجان، عشق‌بازی و حتا گاهی سرمستی را به من داده بود. در عالمِ واقع اما جز هیجان و عصبیتِ جنون‌آمیز میان‌مان نبود؛ صداهایی بالارفته، حالی به حالی شدن و قهر و بداخمی بی‌پایان. درست مثل بسیاری از طرف‌دارانِ باشگاه‌های لیگ‌های دسته‌ی پایین، امید داشتم تا فقدان کیفیت و شکوه و اقتدار باشگاهی را با هواداری و پشتیبانی بی‌قیدوشرط از تیم ملی جبران کنم. در سرتاسر ومبلی پرچم‌های امثالِ ما را می‌بینی که از نرده‌های میان جایگاه تماشاگران آویخته است؛ دووِر اتلتیک، گیتزهد اف‌سی، استالیبریج سلتیک. ما بیش‌تر از هواداران تیم‌های لیگ برتری برای تماشای بازی‌های ملی می‌رویم، چون تنها چیزی که از مسابقات لیگ‌های پایین نصیبمان می‌شود، چندتا برد بی‌حاصل و ناامیدی مداوم است و بس. نوبت به تیم ملی که می‌رسید.