اگر دو فرض زیر را قبول کنیم، یعنی ادیپ دانا نیست و گنهکار نیست، بلکه ت...
اگر دو فرض زیر را قبول کنیم، یعنی ادیپ دانا نیست و گنهکار نیست، بلکه تندهوش و زودخشم است، این دو گفتگو که “دردناکی سرنوشت ادیپ از دانایی است” و “دانایی سرچشمه گناه و رنج است” نه تراژدی ادیپ را توجیه میکنند و نه به نتیجهای صحیح منجر میشوند.دانایی موجب رنج نیست، زیرا اگر ادیپ پرشور را دانا فرض کنیم، بر اساس خود شاهرخ مسکوب “کرامت او در شناخت اوست”…